خوشبختی چیست؟

کجا باید آن­را یافت؟ خوش­بخت کیست و علت خوش­بخت بودنش چیست؟ اگر کمی صادق باشیم خود را نیز خوش­بخت و سعادتمند می­دانیم؛ چون خوش­بخت بودن درواقع یک احساس زیبا و دلنشین دروني است. کافی ا­ست سعی­ کنیم این حس زیبا را در خود شکوفا نماییم.

خوب است بدانید که افراد خوش­بخت، خود را عامل بهروزی و سعادت­شان می­دانند؛ چون به این امر واقف هستند که انسان هر آن­چه را اراده کند، می­تواند به چنگ آورد؛ او قادر است با قدرت فکر و اندیشه­ شرایط زندگی خود را به­­ گونه­ ای دل­خواه رقم بزند.

افراد خوش­بخت به­ خوبی می­توانند بین تنش و آرامش، میان آن­چه دارند و آن­چه که طالبش هستند، بین امکانات و تمایلات خود، تعادل و توازن برقرار کنند. آن­ها نه تنها به سعادت و کامیابی       می­ اندیشند، بلکه اصول صحیح و اساسی زندگی کردن را به ­خوبی می­دانند و از لحظه­لحظه ­ی زندگی لذت می­برند و چون خوش­بین هستند، بیش­تر موارد اتفاقات خوب و زیبا برای­شان رخ می­ دهد.

آن­ها حتی از موضوعات بسیار کوچک و جزیی به وجد و نشاط می­ آیند؛ احساس رضایتمندی می­ کنند و از این بابت شاکر و سپاس گزارند و هرگز در انتظار بخت و اقبال آن­چنانی نمی­ نشینند. در ارزیابی هدف­ها و امکانات­شان نیز واقع ­بین هستند؛ یا از خواسته ­ها و تمایلات خود به­ راحتی می­ گذرند یا با سعی و تلاش مضاعف، به آن­ها جامه ی عمل می­ پوشانند. در ضمن به ­­خاطر ایمان و اعتقاد معنوی و طرز نگرش­شان همواره به­­ وجود و هستی­شان معنا و مفهوم والایی می­بخشند. این افراد لاابالی و خوش­گذران یا منزوی نیستند؛ بلکه در لحظه­ ي حال، با شرایط کنونی زندگی می­کنند. آن­ها به روابط اجتماعی خوب ارج می­نهند و به­خاطر همین از حمایت دوستان و خانواده برخوردارند و همواره بر این عقیده­اند که سایر افراد نیز برای ايشان ارزش و اعتبار قایلند و دوست­شان دارند (حتی اگر در واقعیت نيز این­گونه نباشد).مهم­تر این­که به همه ­چیز و همه­ کسبا دیدی مثبت و خوب می­نگرند.

افراد خوش­بخت، خوش­بین هستند و برای وجود خود ارزش قایلند.

((به­ خاطر نداشتن کفش، بسیار ناراحت بودم و از خداوند گله و شکایت می­ کردم تا این­که در شهر مردی را دیدم که پا نداشت؛ خجل شدم؛ فهمیدم که ناسپاسی کرده ­ام و بزرگترین نعمت خداوند یعنی سلامتی را فراموش کرده­ام))(گلستان سعدی).

می­توان درباره­ی احساس خوش­بختی، مدت­ ها­ اندیشید؛ بدون رسیدن به یک نتیجه ­ي قطعی. احساس خوش­بختی برداشتی ذهنی و درونی ا­ست و عوامل متعددی در شکل­ دهی آن نقش دارند که گاهی از تسلط ما خارج­ اند. تجربه­ ی خوش­بختی در نزد انسان ­ها متفاوت است. شاید بتوان گفت کهگاهی براي درك خوش­بختي تنها کاری­ که باید کرد اندکی تأمل و غبارروبی از چشم­هایی­ است كه به ­رسم عادت و  به ­­سرعت و به ­­سادگی از نعمت­ های شگفت ­آوری که پیرامون ما را احاطه کرده­ اند، بی ­اعتنا مي­ گذرند.

خوش­بختی و بدبختی در چیست؟

انسان، دارای خوبي و بدي ا­ست؛ هم خداجوست و هم شيطان او را مي­ فريبد؛ هم بصیرت دارد و هم جهل. معمولاً انسان ­ها خودشان را با هم ­نوعان خود می­ سنجند و مقایسه می­ کنند و بعد احساس خوش­بختی یا بدبختی می­ کنند. شما به ­یقین جملاتي مانند: «خوش به حالش؛ ای­ کاش من هم این­طور بودم و… » را شنيده ­ايد، ولی آیا تا به حال به عمق قضیه فکر کرده ­اید؟

اگر ماشین نداشته باشيم، به­ كساني­كه دارند، می­گوییـم که «خوش به­­حال­شان» دیگران هم وقتی ما را می­بینند که راحت می­خوابیم، مهماني می­گیریم، با فامیل رفت و آمد داریم و همه با هم خوش هستیم، می­گویند «خوش به­ حال­ آن ­ها».

اگر يك آدم بيمار، به ­انسان سالم بگوید که «خوش به ­حالت»، این احساس بدبختی ا­ست و اگر فرد مریضي خودش را با ­کسی­ – که حال نامناسب ­تری نسبت به او دارد – مقایسه كند و ناخودآگاه بگوید: «خوش به­ حالم که وضع من از او بهتر است» همان احساس بدبختی به احساس خوش­بختی تبدیل مي­شود.

از پیامبر اکرم (ص) سوال کردند که خوش­بختی چیست؟  فرمودند:

((سعادت، یک عمر در اطاعت خدا بودن))

خوش­بختی واقعی این است که انسان، به­ گونه­ ای زندگی کند که از مسیر اطاعت حق خارج نشود و تمامی دارايي(مادي و معنوي) خود را در این مسیر قرار دهد. وقتی انسان به ­این­ مرحله رسید، دیگر داشتن و نداشتن، کم یا زیاد در نگاه­ اش بي­ارزش مي­ شود.