اولین معلم هر انسان مادر اوست. مادران میتوانند با تدبیر و درایت درهای بهشت را به روی فرزندان باز کنند و یا دروازه های جهنم را.مطالعات دانشمندان نشان داده برای جلوگیری از گسترش آسیب های اجتماعی تنها باید بنیان خانواده را استحکام بخشید. مادران به عنوان کارگردانان اصلی این میدان میتوانند تاثیری شگرف بر بستر مناسب تربیت و پرورش داشته باشند. حضور (مادران) زنان در محوریت خانواده امری ضروری است خانواده هایی که از این نعمت بی بهره اند آسیب های زیادی بر آنان وارد میشود.
مادر در مدیریت فرهنگی خانواده جایگاهی تعیین کننده دارد. فرهنگ در کانون خانواده توسط مادران شکل میگیرد از آنجایی که مادران نقش مهمی در شکل گیری و به وجود آمدن باورهای فرهنگی و ارزشی انسان دارند، که به سختی قابل تغییر است، درنتیجه این ایفای نقش کلیدی، مسئولیتی خطیر را به طور بالقوه بر دوش آنان قرار میدهد.
ممکن بوده درگذشته بنیان خانواده را با سازوکارهای ساده تری به خوبی مستحکم نگه داشته، ولی امروزه درنتیجه پیشرفتهای تکنولوژیک، رشد تحولات اجتماعی، پیچیده شدن روابط اجتماعی؛ سازوکارهای کهنه گذشته کارایی خود را از دست داده و پاسخگوی حل معضلات و مشکلاتی که خانواده ها با آن دست به گریبانند، نمیباشد.
ازاینرو مادران نیاز به آموزش و ارتقاء سطح آگاهی های خود، متناسب با اطلاعات روز دارند. کنار گذاشتن باورهای سنتی و راهکارهای کهنه و فرسوده که فاقد پتانسیل لازم برای تربیت میباشند، یکی از اقدامات واجب و رویکردی به جاست.
تعمیق نمودن باورهای اصیل مذهبی مادران علاوه بر تحکیم خانواده، به طور مستقیم بر کاهش مُعضلات اجتماعی هم تاثیر میگذارد. با تعلیم و تربیت صحیح محیط خانوادگی سالم و به دور از آلودگی های فکری میگردد. مطالعات دانشمندان اجتماعی در بیشتر کشورهای دنیا نشان داده که خانواده های با علایق مذهبی و ایمان قلبی عمیق نه تنها از سلامت روانی بالاتری برخوردارند بلکه کارایی عملی شان در رویارویی های اجتماعی نیز بالاست.
عوامل و مولفه های مختلفی در تربیت انسان نقش دارند، ولی اولین گام در نظام خانواده برداشته میشود، ازاینرو نکته ای که مادران باید به آن توجه کنند استفاده از دریای غنی مکارم اسلامی به شیوه ای جذاب و موثر در تربیت فرزندان است. به بیانی روشنتر در روش تربیتی اسلامی؛ خانواده در متن اصلی قرار دارد، و مسئول مستقیم رفتار و کردار انسان است، یعنی قرارداد و مانیفیست زندگی هر انسانی در خانواده و به ویژه توسط مادران بسته میشود و شکل میگیرد.
همانگونه که فرهنگها و باورها و سازوکارهای زیربنایی و بالطبع روابط اجتماعی رفت و آمدها و کنش و واکنشهای افراد هر جامعهای با دیگری مختلف است، درنتیجه روش های تربیتی و پرورشی نیز باید با توجه به نوع فرهنگ اجتماعی آن باشد. الگوبرداری از جوامع دیگر(به ویژه غربی) میتواند مخرب و خطرساز باشد. به خصوص که امکان دارد در جوانان پارادوکس اعتقادی ایجاد کند.
